11 weken is ze al weer… Als het geen zomervakantie was geweest, dan had ik een week geleden al weer aan het werk gemoeten. Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen. Elke dag geniet ik meer van Maud, elke dag is er wel weer iets nieuws te genieten. Dat wil ik niet missen hoor. We hebben al afscheid genomen van een aantal dingen, de wieg is opgeruimd; ze slaapt al sinds we terug zijn van vakantie eigenlijk alleen maar in haar grote bed. Dat was wel even wennen voor mij, maar ook dat is nu een vertrouwd gevoel. Pampers maatje 2 is alweer verleden tijd en 50/56 kunnen we eigenlijk ook niet meer aan. Er verdwijnen steeds meer kleertjes in de doos voor de ‘volgende’, als Angélique weer een meid krijgt zitten er in ieder geval weer ‘nieuwe’ kleren tussen. Voor een jongen iets minder, want hoewel ik me nog hoor zeggen dat we het geen roze meisje gingen maken moet ik toch eerlijk bekennen dat de kast (en de was) er steeds rozer uit gaan zien… Gisteren kwamen we erachter dat haar stoere pet (in het begin nog veel te groot) ook al niet meer past, dus ook daarvoor op zoek naar een nieuwe! Er begint nu wat routine in het dagelijks leven te komen, ik kan steeds beter reageren op wat er met Maud ‘aan de hand is’, haar handleiding is steeds voller en voorspelbaarder aan het worden. Ze begint flink door te slapen, soms al nachten van 7-8 uur achter elkaar (jammer dat die nacht voor haar dan wel om 9 uur ’s avonds begint, maar na de voeding om een uur of 4/5 gaat ze nog lekker een paar uur maffen, heerlijk). Als ze ’s nachts dan wakker wordt is het ook geen probleem, ik merk dat ik al bij de eerste tekenen reageer en haar al aangelegd heb voor ze zelf ook maar beseft dat ze wakker is, hahaha. Sinds een paar dagen knuffelt ze echt met de snoezels die ze heeft; Pip, (waarvan we eerst dachten dat het Woezel was) hebben we even aan de kant gelegd en nu is Olifant aan de beurt (die kan wel op 60 graden gewassen worden). Tja… we hebben het ook hoor, Spruw, de nachtmerrie van elke voedende moeder als ik de fora op internet mag geloven. Gelukkig valt het hier nog mee, het spul wat Maud krijgt heeft heel snel gereageerd, binnen een dag was de witte aanslag in haar mondje al weg. Bij mij duurde het iets langer, maar de stekende naalden (qua gevoel) zijn ook minder scherp geworden en bijna verdwenen. Wat ik wel vreemd vind is dat ze een orale gel meegeven voor op je borsten… dat spul plakt zeg… Elke morgen gaan we op het grote bed van papa en mama nog even kletsen, fantastisch om te zien hoe ze al reageert op wat wij vertellen. Ze brabbelt soms aan een stuk door. Ook nemen we dan even de tijd om te ‘gymmen’. Even op de buik liggen, optrekken aan de vingers tot zit, ze vindt het allemaal super.. totdat ze het niet meer leuk vind en dan is het tijd om aan te kleden. Vanmorgen rolde ze zelf van haar buik tot 2 keer toe weer op haar rug!