Op Goede Vrijdag, 14 april 2017, begint het grote avontuur. Maud en ik (Monique) gaan deelnemen aan de HIT ( Hikes, Interessekampen en Trappersexpedities) in Harderwijk.

Na de voorpret van het verzamelen en inpakken van alle spullen, vertrekken we om 10.00 naar Putten, hier moeten we ons om 12.00 uur melden bij de Kon-Tiki groep.

Na een rustige rit komen we om even voor 12 aan bij het gebouw. Hier worden we welkom geheten door de staf, krijgen een kaart van het gebied, een boekje met handige tips en de opdracht om een plekje voor de tent te zoeken. In alle rust kunnen we vervolgens de tent opzetten en inrichten, om 13.30 zal het programma echt beginnen.

Na het opzetten van de tent, nemen we even de tijd voor een late lunch en bekijken we de kaart (met heel veel details en paadjes) en het boekje (met de afspraken en verklaring van de nummers op de kaart). Dan is het tijd voor de opening, om ons heen zijn steeds meer tenten komen staan en het is al aardig druk.

We verzamelen ons in de kampvuurkuil van de Kon-Tiki groep en krijgen een korte uitleg van het kamp. Ook is er tijd voor een eerste kennismakingsspel, een soort bingo. Iedereen krijgt een bingo-kaart met daarop allerlei feiten, bijvoorbeeld: ik kom uit de provincie Utrecht, ik ben 8 jaar, ik heb blauwe ogen etc.) Het is de bedoeling om bij elk vakje een mede-welp of zijn/haar ouder te vinden. Na een wat stroef begin, want toch wel spannend, is het een gezellig samenzijn van alle aanwezigen. Een leuke manier om met 60 vreemden (25 ouders / 25 welpen en de staf) kennis te maken.

Na de ‘Bingo” is het tijd voor een eerste korte hike. In groepen van zo’n 8 personen lopen we een route van ruim 6 km. We komen langs het zwaartepunt van Nederland, een hele diepe kuil (waarschijnlijk Pingo-ruïne), beklimmen de Bostoren op landgoed Schovenhorst (zo’n 40 meter hoog) en een pinetum/arboretum. hier is het de bedoeling dat we leren hoe we een boom kunnen opmeten die nog in de grond staat, maar helaas is het qua tijd niet meer goed uit te voeren.

Als we weer terugkomen op het kamp-terrein gaan we de kookspullen pakken. Ieder koppel kookt zelf, op een meegebrachte brander, in de kampvuur kuil. Dit is een gezellig gebeuren. Bij de fouragetent kan een emmertje opgehaald worden, met daarin alle ingrediënten voor de pasta-maaltijd. Vervolgens verdelen we de taken, Maud gaat alvast aan het snijden, terwijl ik uitzoek hoe de brander op het gastankje gekoppeld wordt. Gelukkig lukt dit al vrij vlot en kan de macaroni alvast gekookt worden. Ondertussen heeft Maud zich voor het eerst van haar leven in haar vinger gesneden (met een zakmes), maar na het constateren: ‘oh, ik heb geloof ik in mijn vinger gesneden, ik ga even een pleister halen…’ is ze vlot weer terug en vervolgt haar bezigheden (bikkeltje).

Om ons heen beginnen de eerste koppels al aan de maaltijd, anderen worstelen nog met hun brander (gastank bleek leeg bij de buurvrouw). Wat me wel opvalt is dat er een aantal ouders is dat, net als wij, met hun kind de maaltijd voorbereid, maar dat er ook nog genoeg (moeders) zijn die zelf koken en hun welp ergens aan het spelen is…. jammer, dan heb je het in mijn ogen niet helemaal begrepen.

Na een heerlijke maaltijd (Maud schept wel 3x op) zit er ook nog een toetje in de emmer. Ook dat wordt nog verorberd en dan is het tijd voor de afwas. Na de afwas gaan de welpen een spel doen, terwijl de ouders die de auto op het terrein hebben staan, deze gaan wegbrengen. Hier scheiden onze wegen zich dan ook even.

In colonne rijden we naar de hoofdlocatie van de HIT (de Valkhorst in Harderwijk). Daar aangekomen parkeren we de auto, hier zullen we zondagmiddag aankomen als alles meezit. Door vrijwilligers worden vervolgens de ouders weer teruggereden naar Putten. Althans…. dat was de bedoeling, alleen had Herma niet helemaal door dat wij op haar stonden te wachten toen ze zei: Ik ga even wat afgeven op het kamp, tot straks! Na ruim een half uur wachten, toch maar even gebeld. Ze kwam snel terug en met een klein kwartiertje stonden we weer bij onze kinderen op het kamp-terrein.

Daar kwam Maud heel enthousiast op me afrennen om te vertellen dat ze een vreselijk cool spel hadden gedaan (gelukkig was ik niet gemist). ‘Iedereen kreeg een petje met een lichtje en de papa’s en mama’s die waren gebleven kregen een afstandsbediening. Wij moesten dan iets smokkelen en als je gezien werd, dan konden ze met de afstandsbediening op je schieten. Dan ging je lichtje branden en heel hard piepen.’ Dat klonk als een combinatie van douane-spel en lasergame, jammer dat ik het gemist heb.

Inmiddels was het kampvuur ook aan en kwam iedereen gezellig zitten. Op het vuur werd door de leiding popcorn gepoft en daarna lekker opgesmikkeld door de welpen.

Tegen een uur of 9 begon Maud moe te worden, 1/2 10 was de uiterlijke bedtijd, en zijn we lekker naar de tent gelopen om in bed te gaan (althans… Maud ging naar bed). Met de herinnering aan afgelopen weekend nog in mijn achterhoofd heb ik het niet laat gemaakt, nog even een biertje gedronken en wat gekletst en dan lekker naar bed!

Morgen gaan we een flink stuk lopen!