Priorij Corsendonk | dag 1 – Weekeinde onthaasten in het klooster
Gravure van Priorij Corsendonk

Voor mijn 10-jarig ambtsjubileum heb ik vorig jaar een kadobon gekregen waarmee we ons culinair konden verwennen met een hotelovernachting. Aangezien we moesten wachten tot Maud bij opa en oma kon overnachten kunnen we nu pas gebruik maken van deze geste. Na veel zoeken, overleggen en internetten is onze keuze gevallen op Priorij Corsendonk in Belgie. Na ons ochtendzwemmen hebben we Maud bij opa en oma gebracht en zijn we afgezakt naar Belgie. 3 uur later en 17 kilometer file bereikten we zonder noemenswaardige problemen de Priorij.


Zonder noemenswaardige problemen… Als je de grens oversteekt rij je letterlijk een gat in. De snelweg gaat over in een zeer herrievolle, ongelijke en 5 cm lager liggende Vlaamse snelheidsstrook voor koetsen en anders ongemotoriseerd verkeer. Als de Vlamingen ooit tot Nederland willen behoren zullen toch eerst deze prehistorische meuk moeten aanpakken.

Maar goed, na aankomst werden we zeer vriendelijk ontvangen door Leentje van de receptie. Ze nam voor elke gast uitgebreid de tijd en vertelde voor een ieder telkens hetzelfde verhaal. Onze kamer lag in het gastenverblijf, waar vroeger passerende reizigers onderdak vonden. Deze kamer was vroeger vast voor edellieden, want het was een zee van luxe op een mooie plek met uizicht. Nadat we ons genesteld hadden togen we naar de bar voor een heerlijke pint, een geweldige Corsendonk (of zelfs 2!).

Om 19 uur mochten we naar de kapitelzaal voor het diner. Het had de uitstraling van de Librije, waar we heen mochten voor mijn 5 jarig dienstverband. Na de zeer uitvoerige bestudering van de idem wijnkaart kozen we voor een witte Bourgogne, maar starten we met een glas Champagne. Onze tafel was keurig gedekt, voorzien van een persoonlijke menukaart waar onze route voor deze avond op stond:

  • Slaatje met grijze Noordzeegarnaaltjes en scampi
  • Parelhoen met een jus van morieltjes en een Winterse garnituur
  • Corsendonkse parase

Het eten en de wijn waren heerlijk, maar ondanks de wil is het nog geen sterrenrestaurant. Na een zwakke koffie en een zeer creatieve Cappuchino rolden we ons naar onze kamer, alwaar we een lekkere Vaqueyras uit de proefdoos van Vindict lostrokken en ons voorbereiden op ons eerste Maudloze nachtje sinds 9,5 maand…

Geef een reactie