Geduld is een schone zaak…

Tja is het nu zwangerschapsverlof of vakantie? Raar gevoel hoor om thuis te zitten terwijl alle mensen die je kent gewoon aan het werk zijn.

Ik voel me de laatste paar dagen weer prima, heb vooral ’s morgens veel energie. Niets hoeft, alles mag… heerlijk.

Na mijn verjaardag is Suzanne voor het eerst blijven slapen, we weten nu allebei wat het is om om 5 uur ’s nachts ineens rechtop in bed te zitten… en dan waren we nog bang dat we haar niet zouden horen, forget it! Verder was het erg gezellig. ’s Morgens (niet al te vroeg) hadden we al een zonnetje in huis.

Gisteren ben ik bij papa en mama geweest om de stof van het wiegje op te meten, d’r gaan nog best wat meters in zo’n klein bedje. Nu op zoek naar een leuk stofje en dan naaien maar.

Thuis is zo’n beetje ook alles klaar, in ieder geval de grote dingen. Gisteren de eerste proefdruk voor het kaartje aangevraagd, ben benieuwd. Ach en zo is de 2de week ook al bijna voorbij. Straks weer even naar de verloskundige, eens kijken hoe die erover denkt.

Verder is het wachten op wat komen gaat, tijdens de cursus zijn we al goed voorbereid op wat er kan gebeuren, zowel positief als negatief en hebben weer flink wat stof tot nadenken gekregen. Gisteren hebben de mannen een aantal massagetechnieken geleerd, heerlijk, mag van mij wel elke dag!

Zo, nu gaan we weer verder met rommelen, want zo vul ik mijn dagen. Beetje uitslapen, mail checken en ontbijten, wat aanrommelen (kan niets meer zwaar tillen dus echt opruimen komt er niet meer van, grrr), lunchen, middagdutje, wat aanrommelen en dan is Henk ook al weer thuis. De kleine in mijn buik vind het geloof ik allemaal wel prima, die is sinds deze week flink aan het bewegen, meer en anders dan anders… ook die heeft het principe van verlof nu door geloof ik!

Tot de volgende blog.

Geef een reactie