Van slijterij De Roemer, onze oude drank- en wijnleverancier uit Annen kregen we een uitnodiging om een wijnproeverij bij te wonen, welke gecombineerd werd met eten. Tegen een geringe bijdrage van 15 euro per persoon leek mij dat een mooie proeverij om samen met zwager Wim heen te gaan.

Omdat we niet wisten wat exact bedoeld werd met het eten (in de zin van de hoeveelheid) hebben we eerst thuis met de kids genoten van een lekkere maaltijd. Aangezien ik eerst dacht dat we om 8 uur zouden starten, maar op de dag zelf bleek dat het 7 uur was, liep dit enigszins gehaast en hectisch. Helaas voor Monique moesten we voor de kinderen naar bed gingen en dus ook voor de vaat al het pand verlaten. Met fatsoenlijke tegenzin en met de berustende woorden van Monique: ‘Ga maar, ik red me wel’ (Thijs aan de fles, Suzanne spelen en Maud kaapt een appel) vertrokken we naar Vries.

Bij binnenkomst kregen we een tafelnummer en een glas Solealto Raboso Rosato Frizzante uit Italië. Dit is voor de niet-kenners een soort rosé Prosecco. Fruitig, maar niet te zoet. Een leuke binnenkomer en aperitief voor in de zomer, maar ook niet te versmaden op het terras op een warme zomermiddag.

Achter de slijterij, welke gevestigd is in een oude boerderij, in de oude kern van Vries heeft de eigenaar, Jan Willem, een grote schuur gebouwd, voorzien van houtkachel, airco en gezellige aankleding. Hier vond de proeverij plaats. Voor 40 personen was er ruimte aan diverse tafeltjes, welke allen voorzien waren van een spuugbak, 3 wijnglazen p.p. en natuurlijk servies en bestek.

De bedoeling was dat je eerst de wijn proefde, daarna een hapje at en vervolgens weer de wijn proefde. Zodoende kon je goed de verandering proeven die bepaalde wijnen ondergingen met het gerecht. Tevens had je de mogelijkheid om te onderzoeken welke wijnen bij welke gerechten tot hun recht kwamen. Ik heb op het internet getracht de gerechten (bij benadering) op te sporen. Tussen blokhaken heb ik mijn simpele proefnotities geplaatst.

De eerste gang bestond uit 3 witte wijnen, die vergezeld gingen van een Bruschetta Napoletane: Casa del Valle (Chili) [Fris, tropisch, dik in de mond], Monte Llano (Spanje) [animaal, droog, zuren] en de Lenetto Calle dei Tigli (Italië) [bloemen, zoetje, bittertje in afdronk, in balans]. De laatste wijn vond ik het meest treffend bij het gerecht.

We vervolgen met Bonbons van gemarineerde ossenhaas, gevuld met een aardappelsalade. Dit gerecht werd begeleid door rosé-wijnen: Château Cazal Viel Rosé Vieilles Vignes (Frankrijk) [droog, korte afdronk, werd beter onder begeleiding van het gerecht], Château d’Anglès rosé (Frankrijk) [zeer droog, lange afdronk, mooie rosé] en Santa Digna Rosé (Chili) [rood fruit, zoet in neus, na enige tijd wordt neus minder fruit, dik in glas]. Wederom was de laatste wijn de beste combinatie met het eten.

De derde etape werd aangevoerd door een Scholfilet op een bedje van spinazie met puree. Hierbij gingen we weer naar de witte wijnen: Hoya de Cadenas (Spanje) [tropisch fruit, wellicht lekker bij tropische vis op Thaise wijze], Cantine Barbera Inzolia (Italië) [hooi, vleug aceton, mooi droog, complex, zeer lekker bij noorzeevis] en Pullus Sivo Pinot (Slovenië) [appel, zuren, na eten zuren getemperd]. De tweede wijn combineerde het mooiste bij dit gerecht, maar de eerste zou ik graag nog een keer bij een tropische visgerecht aan de tand willen voelen. De laatste was een oude bekende. Tijdens de voorjaarsproeverij 2009 van De Kaaswaag (Assen) was de importeur aanwezig met een groot deel van de productlijn. Er waren enkele mooie exemplaren bij, maar qua prijs behoorlijk over de top. Ook hun schreeuwerige rosé kon mij niet bekoren.

Halverwege de proeverij stappen we over naar rode wijnen. We starten met Rosbief au poivre. Het wijntrio bestond uit: Hoya de Cadenas (Spanje) [hout, veel tannine, zoetje, na eten mild qua smaak en afdronk], Oxford Landing Merlot (Australië) [hoog in de zuren, met eten een goede combinatie] en Tin Roof (Verenigde Staten) [rood bosfruit, tannine, veel hout in afdronk, niet prettig, wellicht goede bbq-wijn]. De tweede wijn gaf uiteindelijk de mooiste smaakcombinatie, maar de eerste was zeker ook goed te drinken.

De vijfde gang bood een prettig vooruitzicht op de Lamszadel met een gegrild groentetorentje. Dit stukje smakelijk vlees werd begeleid door drie zware jongens: Santa Digna Merlot (Chili) [veel tannines, hout, zuren], McManis (Verenigde Staten) [bosfruit, rokerig, weinig tannine, te zoet bij gerecht], Azienda Casale (Italië) [animaal, boers, zuurtjes, complex]. Dit trio liet zich erg moeilijk benoemen bij dit eten, maar ik denk toch dat de laatste wijn het mooiste combineerde bij dit gerecht. Deze was echter wel de duurste wijn van de gehele proeverij.

Tot slot het nagerecht: Pesca in vin Santo (gevulde perziken met zoete witte wijn). Hierbij konden we genieten van 2 dessertwijnen: Dolce Sogno Moscato D’Asti (Italië) [muskaat, dik, hmm weer zo’n braggelwijn, hoewel, na de eerste slok wordt ik hier toch wel heel erg enthousiast van! Dit is een hele mooie Moscato D’Asti die ik graag nog een keer wil drinken], Passito di Pantelleria (Italië) [minder dik dan verwacht, erg zoet in de mond en neus, na het gerecht droger qua smaak]. De eerste wijn is een fantastische begeleider van het zeer smakelijke nagerecht.

In mijn leven heb ik al diverse wijnproeverijen meegemaakt, maar dit is toch wel een zeer leuke proeverij. Mocht De Roemer (of een andere leverancier) dit wederom aanbieden, zal ik zeker van de partij!